عفاف

تفاوت عفاف و حجاب

ما پیوسته سخن از حجاب گفته یا شنیده‏ایم، ولی مسأله اصلی و بنیادین، عفت است. عفت فراتر و برتر از حجاب است. حجاب، همان پوشش ویژه و عفت، گونه‏ای خصلت و بینش و منش است. حجاب، پوششی بیرونی است، ولی عفت، هم پوشش بیرونی و هم پوشش درونی است. حجاب می ‏تواند ریایی، تحمیلی یا ظاهری باشد، ولی عفت، خصلت و ارزشی اختیاری است. عفت، نمودهای گوناگونی دارد؛ از جمله: عفت در نگاه، عفت در سخن، عفت در شهوت و... ممکن است کسی حجاب مناسب داشته باشد ولی در نگاه یا سخن گفتن عفت نداشته باشد که این خود نمونه حجاب بدون عفت است. بنابراین برای سالم ‏سازی جامعه باید به دنبال عفت عمومی باشیم تا حجاب آگاهانه گسترش یابد.

عفاف از دیدگاه پیامبر(ص)

پیامبر گرامی اسلام(ص) که از وی به عنوان مظهر عفاف یاد می‏ کنیم، تلاش بسیاری برای حاکمیت عفاف و پاک ‏دامنی کرد تا جامعه‏ای بسازد که در آن، عفاف و پاکی، ارزش، و بی ‏عفتی، ضدارزش به شمار آید. پیامبر(ص) در جریان بیعت با زنان مکه از آنان پیمان گرفت که پاسدار پاک ‏دامنی و عفاف باشند و فرمودند: «زنان با مردان نامحرم نباید در خلوت بنشینند». از این رو وقتی به پیامبر خبر رسید که در مدینه دو نفر با نام‏های«هبت» و«ماتع» ـ که از افراد هرزه هستند ـ نزد مردان نشسته، از اوصاف زنان و لباس ‏های آنان حرف می ‏زنند و با سخنان شهوت‏انگیز هوس ‏های آلوده را تحریک، و به حریم عفاف تجاوز می‏کنند، آن ها را احضار و به محلی به نام«العوایا» تبعید کرد؛ به گونه‏ای که آن ها فقط روزهای جمعه برای خرید غذا و لوازم ضروری به مدینه می آمدند و سپس به تبعیدگاه شان باز می‏گشتند.